بررسی اپیدمیولوژیک عوامل خطر استروک در بیماران با اولین حمله ی استروک در مقایسه با بیماران با حمله ی مجدد و بررسی فراوانی استروک در فصول مختلف

مقدمه: سکته ی مغزی سومین علت شایع مرگ در کشورهای توسعه یافته و شایع ترین بیماری ناتوان کننده ی نورولوژیک است. این مطالعه جهت بررسی اپیدمیولوژیک استروک و عوامل خطر آن در بیماران با اولین حمله و بیماران با حمله ی مجدد و همچنین سنجش فراوانی استروک در فصل های مختلف سال طراحی شد. روش ها: این مطالعه ی آینده نگر از اول دی سال 1388 تا پایان آذر سال 1389 در دو بیمارستان الزهرا (س) و کاشانی (مراکز ارجاع)، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران انجام شد. 590 بیمار مبتلا به استروک با سن بالاتر از 16 سال که بیماری آن ها توسط یک نورولوژیست تأیید شده بود، وارد مطالعه شدند. فشار خون بالا، دیابت، اختلالات پروفایل لیپید، سابقه ی سکته ی قلبی، سابقه ی فیبریلاسیون دهلیزی، سابقه ی بیماری دریچه ای قلبی، مصرف سیگار و اعتیاد، سابقه ی بیماری ایسکمیک قلبی، سابقه ی استروک قبلی و فصل های سال بین بیماران سنجیده شد. یافته ها: از بین 590 بیمار 287 (6/48 درصد) زن و 303 (4/51 درصد) مرد بودند. 94 بیمار (9/15 درصد) زیر 50 سال، 89 بیمار (1/15 درصد) بین 59-50 سال، 110 بیمار (6/18 درصد) بین 69-60 سال، 162 بیمار (5/27 درصد) بین 79-70 سال، 124 بیمار (21 درصد) بین 89-80 سال و 11 بیمار (9/1 درصد) مساوی یا بیشتر از 90 سال سن داشتند (01/0 > p). فشار خون، فیبریلاسیون دهلیزی و بیماری های دریچه ای قلب در بیماران با حمله ی مجدد به طور معنی داری از بیماران با اولین حمله بیشتر بود ( به ترتیب 01/0 > p، 01/0 > p و 02/0 > p). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تفاوتی بین فصول سال در میزان بروز استروک وجود نداشت و فشار خون، فیبریلاسیون دهلیزی و بیماری های دریچه ای قلب مهم ترین عوامل خطر استروک در بیماران با حمله ی مجدد در مقایسه با اولین حمله بود.